ชายคนหนึ่งเดินมาที่ม้านั่งสวนสาธารณะ พร้อมกับนั่งลงและเอียงใบหน้ามาทางซ้ายเล็กน้อยเหมือนพยายามจะคุยกับใครบางคน สักพักพูดขึ้นมาว่า “วันนี้เป็นยังไงบ้างนะหรอ ก็เหมือนวันอื่นๆ ครับแม่ ผมตื่นขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวและไปทำงาน…”
ผู้ชายคนนั้นได้เล่าเรื่องต่างๆของเค้าล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เลวร้าย เรื่องที่ตัวเองไร้ความสามารถบ้าง ชีวิตรักที่ล้มเหลวบ้าง ต่างๆนานา เมื่อเล่าจบชายคนนั้นนิ่งไปสักพัก ก้มหน้า น้ำตาค่อยๆไหลออกมา และพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “แม่ครับ ผมเหนื่อยจังเลย” แล้วลุกขึ้นค่อยเดินจากไป
ที่ม้านั่งตรงนั้นมีรูปแม่ของเค้าวางทิ้งไว้
ทันใดนั้นมีเสียงเบรครถดังสนั่น พร้อมเสียงกรีดร้องตกใจ “ช่วยด้วยๆ ช่วยด้วยๆ”